Schaduwkanten

Ik heb best wel te doen met anderen…
Ik zie hoe mijn kinderen ongedurig worden…
Ik zie hoe mijn partner zijn best doet om niet chagrijnig te zijn…
Hoe mijn moeder de kleinkinderen mist…
Hoe zwaar de artsen het hebben…
Hoe zieken vechten voor hun leven…
Hoe angstig de mensen om me heen worden voor alle financiële gevolgen…
En ik heb er begrip voor.

Maar, ik heb zo’n moeite met mezelf…
Hoe ik reageer, afreageer, me daarna schuldig voel, me nóg vervelender ga voelen, en dan nóg feller reageer…
Maar ik merk ook, dat ik dat niet wil, van alles probeer, maar dat het vervolgens toch niet lukt…
Ik heb moeite met mijn schaduwkanten, met mijn imperfectie, met mijn fouten.
Daar heb ik weinig begrip voor.

Acceptatie van fouten
Schaduwkanten zijn er. Ook bij jezelf. Ze horen bij het leven. Zwart en wit. Licht en donker.
Je mag je negatieve kanten dus accepteren en jezelf daarin troost bieden. Sterker nog: je bent de énige die dat kan doen, want van anderen zul je die troost en acceptatie niet krijgen! En nog belangrijker: als je jezelf die troost niet geeft, kun je niet goed verder. Dan blijf je hangen of schiet je door in onprettige gevoelens, emoties en gedrag.
Mijn boodschap is dus: omarm je schaduwkanten en accepteer ze. Dan ontstaat ruimte, neutraliteit, en kun je makkelijker door met leven.

Oefening

  • Ga (denkbeeldig of letterlijk) midden in de kamer zitten met twee voeten op de grond.
  • Zet je onprettige gevoel/emotie/gedrag denkbeeldig op schoot.
  • Sla er twee grote dikke armen omheen.
  • Doe je hart wagenwijd open en laat alle liefde die je in je hebt naar je onprettige gevoel toestromen.
  • Neem de tijd en ervaar wat het met je doet.
  • Blijf zo 10 minuten zitten en blijf voelen
  • Ervaar de verandering

Als het goed is ontstaat er berusting, een soort neutraliteit, vrede en compassie met jezelf.
Of je merkt zelfs dat negatieve emoties een positieve kracht in zich bergen.